ఒంటరితనం ఒక వేదన

http://visalaandhra.com/wp-content/uploads/2018/06/Sundaybook17062018.pdf

ఒంటరితనం ఒక వేదన  -గవిడి శ్రీనివాస్ 7019278368,9966550601

వొళ్ళు విరుచుకుంటున్న
నాల్గు గోడల మధ్య
వేలాడుతున్న శూన్యాన్ని
ఒంటరిగా తెరిచిన కళ్ళతో చూశాను.

అలికిడిలేని ప్రపంచంలో
శూన్యపు పొరలు
దిగులు మేఘాలు గా కురవడం
సందేశమూ సమాధానం లేక
ఒంటరి జ్ఞాపకాల్లో తడవడం
చిరాకు దిండు మీద దొర్లడం
ఎంత దుర్లభం!

ఇప్పుడు ఎవరితో  మాటాడాలి
కాసింత వీచే గాలితో మాటాడాలి
తల ఊపే మొక్క తో మాటాడాలి
కాలాన్ని తిప్పే గాలి మర తో మాటాడాలి
మనిషి కి మనిషి తోడులేకుంటే 
ఇంకెవరి తో మాటాడాలి.

కొన్ని సందర్భాలు వెంటాడే ఒంటరితనాలు
కోల్పోతున్న బతుకు రుతువుల్ని
జీవితపు బంధాల విలువల్ని
ఒంటరి కి పాఠాలు వల్లివేస్తాయి

బిక్కు బిక్కుమంటున్న నాల్గు దిక్కుల్లో
వొలికిపోతున్న దుఃఖాన్ని
ఒక్కో జ్ఞాపకంగా కళ్ళలో తడుముకుంటూ
కాలం నిశ్శబ్ద ప్రవాహంలోకి రాలిపోతుంది!